POTANDI

POTANDI

matrimonii nomine, ritus, indigitatur in Statuto Synodali Nicolai Episcopi Andegavensis A. C. 1277. c. 3. Intelleximus nonnullos volentes et intendentes matrimonium ad invicem contrahere, nomine matrimonii potare, et per hoc credentes se ad invicem matrimonium contracisse, carnaliter se eommiscent. Verum cum per hoc nullum matrimonium contrahatur, et ob hoc, quoniam plures iam fuerint decepti, vobis firmiter iniungimus, quod per praedicta huiusmodi matrimonium, nec sponsalia contrahantur. Unde Proverb. apud Gallos vulgare, Boire et manger, coucher ensemble, c'est mariage ceme semble t e quo saeculi abusum discere liceat. Car. du Fresne Glossar. Vide quae Seldenus de eo coniugii genere, quod solô usu contrahitur, apud priscos, qui ante Noahum virerunt, recentioresque nonnumquam vigente, habet in Uxor. Hebr. Item de Iure N. et Gent. secundum discipl. Hebe. De potandi post secundam mensam more, mentionem inicit Ael. Lamprid. in Severo, c. 39. Quum amicos militares habuisset, ut usum Traiani, quem ille post secundam mensam petandi usque ad quinque pocula instituerat, reservaret, unum tantum poculum amicis exhibebat, in honorem Alexandri Magni: id autem brevius, nisi si quis, quod licebat, maius habere postulâsset, etc. Morenempe Graecanicô: qui honori Deorum et Regum ac Pricipum pocula consecrabant et bibebant. Casaubon. ad l. Plura hîc passim.